Er zijn nog geen producten in jouw winkelwagen geplaatst.
Interview Esther Vethman - 'In coaching is er veel meer ruimte om kinderen en ouders te ondersteunen dan in het onderwijs'
De afgelopen 20 jaar zag Esther Vethman als leerkracht steeds meer kinderen in de klas die niet lekker in hun vel zaten en kampten met klachten zoals buikpijn. Ze merkte dat er binnen het onderwijs te weinig ruimte was om kinderen én hun ouders voldoende ondersteuning te bieden. Daarom besloot ze het roer om te gooien. Ze ging terug de schoolbanken in voor een Post-HBO opleiding tot kindercoach en richtte twee jaar geleden in Schagen haar eigen praktijk Oké Kids op.
Esther helpt kinderen en ouders bij verschillende problemen. Van complexe echtscheidingen tot gedragsproblemen, het komt allemaal voorbij in haar praktijk. Ook ziet ze veel hooggevoelige kinderen en tieners. In dit artikel vertelt Esther over haar praktijk, de hulp die zij biedt aan hooggevoelige jeugdigen en het belang van een goede samenwerking met ouders en leerkrachten.
Veel vraag
Toen Esther zo’n twee jaar geleden met Oké Kids begon in haar eigen tuinhuis had ze niet gedacht dat haar nieuwe praktijk zo snel een vlucht zou nemen. “In eerste instantie kon ik alleen kinderen helpen waarvan de ouders zelf de kosten voor hun rekening konden nemen, maar al snel kon in een contract afsluiten met de gemeente.”
Vanaf dat moment werden kinderen ook via praktijkondersteuners van huisartsenpraktijken en vanuit het sociaal wijkteam doorgestuurd naar Oké Kids. “Dat is heel fijn, want zo kunnen ook ouders met een kleine portemonnee bij mij terecht. Ik bied laagdrempelige hulp en kan snel met een kind aan de slag.”
Hooggevoeligheid
Esther merkt dat veel van de kinderen en tieners in haar praktijk te maken hebben met hooggevoeligheid. “Deze kinderen waren er natuurlijk altijd al, maar nu is er eindelijk gelukkig meer aandacht voor het welbevinden van hooggevoelige kinderen. Die hebben het lang niet altijd makkelijk in de klas.”
“Op de middelbare school kan het qua gedragingen van andere leerlingen best wel heftig zijn. De pubers die ik in mijn praktijk krijg lopen daardoor vast en komen niet tot leren.” Dit heeft volgens Esther te maken met de hoeveelheid prikkels in de groep. “Dat kost veel energie. Het is lastig voor hooggevoelige kinderen om zich dan nog te kunnen focussen op hun werk.”
Ook hebben kinderen vaak het gevoel dat ze er niet bij horen en kan het moeilijkheden met zich meebrengen in vriendschappen. “Ze hebben vaak andere verwachtingen van vriendschappen dan andere kinderen en vragen zich af: wie is nu wel of niet mijn vriend of vriendin?”
“Ik hoor van kinderen dat ze huilend naar huis fietsen na schooltijd, omdat de dag zo intensief voor ze is. Ik hoor van tieners die ik begeleid dan ook veel terug dat ze zich nu in de coronatijd met het thuiswerken eigenlijk beter voelen en zich beter op hun werk kunnen concentreren. Ze hoeven zich ook niet meer bezig te houden met de vraag: wat vinden anderen van mij?”
Holistische aanpak
Esther gaat uit van het kind en kijkt naar zijn of haar mogelijkheden in plaats van zijn eventuele onmogelijkheden. “Ik sluit aan bij de belevingswereld van het kind, waardoor het kind zijn of haar eigen ruimte, kwaliteiten en grenzen leert ontdekken en respecteren op een positieve en prettige manier. Het maakt kinderen op een zachte wijze krachtig en in verbinding met zichzelf en met anderen. Dit is een holistische aanpak.”
Esther vindt het belangrijk om altijd naar het totaalplaatje te kijken. “Ik kijk niet alleen naar het nu, maar ik breng ook het gezin in kaart. Hoe gaat het met de communicatie binnen het gezin? Welke route is er al afgelegd? Wat is er nodig? Zijn er patronen die al langer spelen?”
Soms kijkt ze met ouders zelfs terug tot de periode vanaf de zwangerschap. “Soms is er iets misgegaan met de reflexen, dan kunnen we daarmee aan de slag. Dan is er als het ware al iets misgegaan met de bouwstenen en moet dat eerst opgelost worden.”
Oplossingsgericht
Tegelijkertijd ziet Esther ook dat deze ‘reis terug in de tijd’ lang niet bij alle kinderen nodig is. Uiteindelijk is hooggevoeligheid een eigenschap waar je als kind meer kunt leren omgaan. Tijdens de sessies probeert Esther deze kinderen te helpen om verschillende dingen te leren. “Denk bijvoorbeeld aan je eigen grenzen aangeven, je aandacht richten en je afsluiten voor prikkels.”
POPtalk
Om deze dingen te leren, maakt Esther gebruik van POPtalk. Bij deze methode zet het kind de situatie neer met poppetjes, Playmobil, foto’s of smileys. “Zo kunnen ze met afstand kijken naar hun eigen situatie. Waarom denk je wat je denkt? Welke gedachten heb je op welk moment? En hoe kun je die gedachte omvormen tot een helpende gedachte?.”
“Zo tekenen we samen de situatie uit en werken we aan oplossingsgerichte strategieën die het kind kan toepassen in lastige situaties. Het uitbeelden van een situatie is heel krachtig. Ik merk dat kinderen dan zelf de oplossing al gaan zien.”
Herkenning en begrip
“Ik denk niet dat er meer kinderen hooggevoelig zijn dan vroeger, maar er is meer bewustzijn.” Dat merkt Esther ook tijdens de lezingen die ze geeft.
“Veel ouders herkennen zichzelf daarin. Door mijn verhaal vallen dingen dan op hun plek. Dan snappen ze waarom ze zichzelf anders voelden.”
Ook leerkrachten staan er steeds meer voor open voor om net een andere aanpak te bieden omdat dat een kind heel goed kan helpen. “Dat ik uit het basisonderwijs kom is daarbij een voordeel. Ik weet wat de mogelijkheden zijn binnen de klas en kan dus echt realistische aanbevelingen doen. Het grootste deel van de week zit een kind toch in de klas, dus het is heel belangrijk om de samenwerking te zoeken.”
Verbintenis
Een van de mooiste dingen aan haar werk vindt Esther de grote vertrouwensband die steeds opbouwt met ouders en kinderen. “Ik merk dat ouders mij vertrouwen en makkelijk alles vertellen, ook al schamen ze zich voor bepaald gedrag van zichzelf. Ze gaan samen met hun kind aan de slag. Dat vind ik het allerleukste. Iedere ouder heeft de beste intentie, alleen lukt het hen soms niet alleen.”
Hallo Esther,
Ik heb je verhaal met veel interesse gelezen en herken exact wat jij vertelt. Ik ben zelf ook kindercoach (in omgeving Ede) en werk ook veel met hooggevoelige kinderen. Ik zou ook graag zien dat alle lagen van de bevolking gebruik kunnen maken van mijn hulp, maar dat is helaas niet altijd mogelijk zoals je schrijft. Ik ben dus benieuwd hoe jij het hebt aangepakt om een contract af te sluiten met de gemeente. Ik lees graag je voorbeeld, zodat ik eventueel hier in Ede iets kan proberen. Ik hoor het graag van je.
Groetjes, Marissa de Blois
Deze website gebruikt cookies om het bezoek te meten, we slaan geen persoonlijke gegevens op.
Hallo Esther, Ik heb je verhaal met veel interesse gelezen en herken exact wat jij vertelt. Ik ben zelf ook kindercoach (in omgeving Ede) en werk ook veel met hooggevoelige kinderen. Ik zou ook graag zien dat alle lagen van de bevolking gebruik kunnen maken van mijn hulp, maar dat is helaas niet altijd mogelijk zoals je schrijft. Ik ben dus benieuwd hoe jij het hebt aangepakt om een contract af te sluiten met de gemeente. Ik lees graag je voorbeeld, zodat ik eventueel hier in Ede iets kan proberen. Ik hoor het graag van je. Groetjes, Marissa de Blois